تولید و خالص سازی آنتی بادی مونوکلونال موشی بر ضد فعال کننده بافتی پلاسمینوژن

فعال کننده بافتی پلاسمینوژن (t-pa) یک سرین پروتئازاست که زایموژن غیر فعال پلاسمینوژن را به فرم فعال آن یعنی پلاسمین تبدیل می کند که آنزیم اصلی حل شبکه های فیبرینی تشکیل شده در عروق می باشد.در برخی از پاتولوژی ها غلظت این آنزیم در خون افزایش یا کاهش می یا بد و اندازه گیری آن در خون می تواند در تشخیص نوع پاتولوژی کمک کند. به علاوه این مولکول تا به امروز تنها داروی تایید شده توسط fda برای درمان افراد مبتلا به سکته های مغذی حاد می با شد. اما استفاده از این دارو بسیار کم می باشد. زیرا درصدی هر چند ناچیز از افراد تحت درمان با آن دچار خونریزی های مغذی می گردند. گروه های زیادی در تلاشند تا به نحوی با مطالعه مکانیزم های درگیر، مانع از اثرات جانبی این داروی ارزشمند گردند.همچنین در سال های اخیر گزارش های بسیاری مبنی بر حضور فعال این ترکیب در بخش های مشخصی از مغز داده شده است و عملکرد ها و سوبستراهای متفاوتی برای آن ارائه شده است. در این مطالعه به تولید آنتی بادی های مختلفی بر ضد اپی توپ های مختلف مولکول t-pa پرداخته شده است .از چنین آنتی بادی هایی می توان در طراحی کیت های آزمایشگاهی برای اندازه گیری میزان این ترکیب در مایعات مختلف زیستی سود جست.کاربرد دیگر این آنتی بادی ها تسهیل در شناسایی مکانیزم ها و خصوصیات ناشناخته این دارو می باشد. به علاوه در صورت انسانی شدن، می توان از این دسته آنتی بادی ها در جهت مهار و خنثی سازی اثرات نا مطلوب t-pa در بیماران استفاده نمود. در این مطالعه پس از ایمونیزاسیون موش ها و انجام هیبریداسیون سلولی تعداد 58 کلونی به دست آمد که از میان آن ها 3 کلونی مثبت بودند . پس از کلونینگ سلولی و خالص سازی آنتی بادی ها اثرات آن ها بر روی سیستم فیبرینولیز بررسی شد . از بین آنتی بادی های حاصله ، 2 آنتی بادی به نام های s1d8 و s3f9 باعث مهار این سیستم شده و آنتی بادی سوم به نام s3e5 هیچگونه اثری بر روی فیبرینولیز نداشت . آزمایش های الایزای رقابتی نشان داد که هر سه آنتی بادی قادرند pa- t را در حالت محلول شناسایی کنند . از طرفی هر 3سه در میان کنش pa- t و سوبسترای کروموژنیک آن اختلالی ایجاد نمی کردند . با توجه به این مشاهدات مشخص شد که آنتی بادی s3e5 اپی توپی غیر کانفورماسیونی را می شناسد که نقشی در کمپلکس سه گانه فیبرین- پلاسمینوژن- pa- t ندارد . اما 2 آنتی بادی دیگر محتملا مانع از اتصال pa- t به فیبرین و یا پلاسمینوژن می گردند .